Sarkado-tempo

Al ĉiuj farmistoj

Arbetoj kreskantaj forte plenigas plantitan kampon, 
jukantaj herboj dominas maizon kaj rizon.
Jam alvenas sarkado-tempo, jam alvenas laboro-tempo.
Sarkilon kaj pioĉon oni devas prepari kiel pafilo.

Leviĝas la suno, ni eniras la kampon;
Plentagmeze, ni manĝas kaj trinkas.
Subeniras la suno, ni forlasas la pezan laboron.
Arbetojn oni metas kiel porciojn de viando.

Alvenas sarkado-tempo, aliaj homoj kantas bone.
Aliaj laboras senparole.
Alvenas sarkado-tempo, kelkaj homoj sarkas kune.
Sed la alia grupo laboras sole.

Jogjakarto, oktobre 2012

Esperantigita el la poemo "Oras tofas",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu