Tuesday, December 30, 2014

Rigardu supren kaj malsupren



Eble nun vi estas je la mezo, serĉanta vojon atingi la supron.
Sed, Amiko, kvankam vi ŝatas rigardi supren,
kelkfoje memoru rigardi tien malsupren.
Vi scios la longecon de via vojo.

Ĉio, pro kiu vi rigardas supren ĉiam tiras alten la okulojn
ĝis via kolo doloras ĉar la sango ne fluas bone.
Sed ne rigardu malsupren ĝis vi renversiĝas.
Tenu alten la kapon por doni sufiĉan tempon
al la vejnoj por porti sangon senmalhelpe.

Kiam ni esperas je nur pli grandaj aferoj,
ni ŝajne forgesas ĉiujn pli malgrandajn aĵojn.
Se estas tempo por la pli granda kaj malpli granda,
ni rigardos supren kaj malsupren malgraŭ esti je la supro.

Noemuti-Timoro, marte 2011
Esperantigita el la poemo "Mfuat ma mlatan",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Vojo mallarĝa, vojo belŝajna



Dornoplantoj al la paradizo, 
 vojego al la infero.
(el davana kanto)

Mi estas kokosgrimpanto deziranta verdan kokosfrukton,
mi estas palmogrimpanto ŝatanta dolĉan palmosukon.
Mi volas atingi kokossupron kvankam estas formikoj,
mi volas troviĝi en palmo-supro malgraŭ estas vespo.

La vojo al la feliĉa palaco estas plena je dornoj,
la vojo al la ĝoja lando estas kovrita de nebuloj.
Mi esperas, ke dornoj diversaj ne min timigu.
Espereble nebuloj la okulojn ne bloku.

La vento persvadas min forgesi mian longan intencon,
nuboj konvinkas min forlasi la ĝustan penson.
La longa intenco, lasu ĝin danci kiel flago;
kaj la ĝusta penso, lasu ĝin vivi eterne.

Kial timo devas regi koron fortikan?
Kial do mallumo devas mastri lumon?
Lasu tiun ĉi timon eliri kun uragano pasanta,
kaj lasu la mallumon kuri kun akvo fluanta.

Noemuti-Timoro, marte 2011
Esperantigita el la poemo "Lalan mâlelat, lalan amasat",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Sunday, November 30, 2014

Kiel kara ĉirkaŭkolo



Kia virino ne sentonta ĝojon
kiam kara ĉirkaŭkolo ornamas la kolon
en festo kun danco ĝis noktomezo
kaj okuloj direktitaj al ŝia korpo?

Estos tempo por gustumi dolĉecon
kaj ricevi laŭdon samkiel unu heroo.
Por esti virino kun kara ĉirkaŭkolo,
agordu por belsonigi vian vivomuzikon.

Kefa-Timoro, februare 2011
Esperantigita el la poemo "Onlê inuh upmâfenâ",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Anĝelino pasinteca



Kiam la steloj forlasas la vastan ĉielon
ĉar jam alvenas kaj salutas nova tago,
vi fariĝas neforgesebla anĝelino estinta.
Via nomo vivas kvankam ne parolata.

Vidu, niaj belaj tagoj kaj noktoj pasintaj
memorigas al ni pri promeso kaj ĵuro:
niaj malplenaj vortoj similas vanan rizon,
kiu estinte fruktodonis kaj beligis la vivon.

Anĝelino pasinteca, la vivo similas dramon.
Unufoje ni ambaŭ renkontiĝis por prezenti.
Kaj kiam niaj scenoj finiĝas, ni restas
kiel la steloj forlasantaj la ĉielon. 


Noemuti-Timoro, februare 2011
Esperantigita el la poemo "Malaikat neno afinit",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Saturday, October 25, 2014

Kiam teksistino finas laboron


Bildo: Ermalindus Albinus Joseph Sonbay

Rigardu ridetan vizaĝon, kiam oni preskaŭ forprenas la teksaĵon,
por tondi la fino-fadenojn kaj bone gardu la virsarongon[1]
ĝis kiam alvenas la momento por ĝin porti,
por montri la glatecon kaj belecon de fingroj.

Ekde pasinteco ni konservas kaj gardas bonan scion,
kiun niaj inteligentaj kaj diligentaj praavoj donis al ni
por daŭrigi kaj fruktigi ĝin por ke ĝi postvivu
malgraŭ jarcentoj pasas for el la vivo.

Kiam ni portas virsarongon, kiu nin faras bela kiel reĝo,
ni rememoru la longajn tagojn en teksado-budo,
kiam la menso kaj la koro marŝis kune
nur por ke la bela laboro finiĝu.

Jogjakarto, oktobre 2012
Esperantigita el la poemo "Nbi oras atenus namót mepu",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

-----------------------------------------------------------------------------------
[1] tradicia sarongo (angle, sarong) por viroj, la davana nomo estas betî [beti’] maû [mau’]

Iri Nenien

Bildo: http://davora-medium.com/images/Iam.jpg

De: Monika N. Arundhati*

Post tiu prezento, vi malaperis. 

Aŭ eble estis mi, kiu forlasis vin. 
Dum longa tempo vi ne min memoris.
Aŭ eble estis mi, kiu forgesis vin.
Timante sur la vojo nun sendirekta, 

subite mi sopiras al vi. 
Mi serĉas vian adreson, kiun vi donis al mi 
kiam ni renkontiĝis por la unua fojo. 
Mi plurfoje vokas vin, "Karulo! Karulo!"

"Kien vi iris dum
ĉi tuta tempo? Mi ankoraŭ estas ĉi tie atendante. 

Vi tre mankas al mi," subite vi flustras dum vi ĉirkaŭprenegas 
kaj kisas min de malantaŭe.
Mi estas surprizita kaj embarasita.
"Dank' al Dio, vi ankoraŭ gardas mian nomkarton," 

mi diras tion en viaj brakoj post kiam 
vi intime kisas mian frunton.

Enesperantigis Yohanes Manhitu
Jogjakarto, Indonezio, 22/10/2014
Indonezia titolo: Tak Kemana-mana
---------------------------------------
*) Monika N. Arundhati estas indonezia poetino, kiu naskiĝis la 27-an de aŭgusto de 1990 en Lembata, najbara insuleto de Flores, Indonezio. Ŝi finis siajn studadojn ĉe la Departamento de Indonezia Literaturo de la Universitato Sanata Dharma Yogyakarta. La originala versio de ĉi tiu poemo aperis en Isis dan Musim-Musim (Isis kaj Sezonoj, 2014), la unua poemaro de la poetinoj el la orienta parto de Indonezio, kaj Catatan Sunyi (Silenta Noto, 2014), ŝia unua poemaro, kiu aperos baldaŭ. 

Tuesday, September 30, 2014

Kolektisto de palmosuko




Al mia patra avo, Gabriel Manhitu[1]

Vi laboras matene kaj posttagmeze;
vere vi ne zorgas pri malvarmo;
vere vi ne pensas pri varmo;
vi neniam zorgas pri pluvo kaj suno.

Frumatene vi portas viajn palmfoli-ujojn,
kaj grimpas altajn suko-donantajn palmarbojn.
Vi hejmportas palmsukon kaj poste boligas ĝin
por produkti bongustan kaj bonodoran arakon.
Por matenmanĝaĵo, vi havas boligitan kasavon
kaj palmsukon, kiu invitas abelojn flugantajn.

Ho, palmosuka kolektisto, grimpisto de altaj palmarboj.
Kiam leviĝas la suno, mi jam grimpas al palmarbo;
kiam subiras la suno, mi atingas la teron.
Neniam forlasu viajn palmarbojn!
Neniam forlasu viajn palmfoli-ujojn!
 
Jogjakarto, oktobre 2012


[1] Mia patra avo Gabriel Manhitu (†1987), farmisto kaj tradicia violonisto, ankaŭ laboris kiel palmosuka kolektisto. Li estis el la Vilaĝo Banfanu, Noemuti, TTU, Okcidenta Timoro (NTT).

Tradicia genealogisto




Al mia patrin-avo, S.P. Tunliu[1]

Majstro de land-afero, afero sankta,
majstro de vera historio kaj informo;
majstro de bela legendo kaj belsono;
majstro de akraj kaj fortaj vortoj.

Via menso akras samkiel blovtuba sago;
via okuloj brilas samkiel cindro;
via oreloj staras samkiel flago;
via buŝo fluas samkiel tiu de papago.

Kiam onidire vi parolis sensence?
Vi estas plena je modesteco.
Vi tre ŝatas gardi sekreton.
Vi malhepas la proklamon de viaj vortoj.
Do, kiu daŭrigos vian veran scion?
  
Jogjakarto, oktobre 2012
 

[1] Mia patrina avo Simon Petrus Tunliu (†1996), farmisto kaj tradicia genealogisto, el la Vilaĝo Sunu, Amanatun Selatan, TTS, Okcidenta Timoro (NTT).